0
0
0
0
Uniwersytety i założony w 1221 r. klasztor w Kolonii były w średniowieczu ośrodkami dominikanów i nauki zachodnioeuropejskiej. To właśnie na uniwersytetach wykładali najbardziej uznani uczeni tamtej epoki i stopniowo tradycje edukacyjne scholastyków paryskich, oksfordzkich i kolońskich dotarły do Estonii wraz z braćmi dominikańskimi na początku XIII wieku.
Wykładowca Mauritius — pierwszy uczony Estonii
Brat Mauritius z Tallina, według niektórych historyków pochodzenia estońskiego, został w 1268 roku skierowany na studia na uniwersytecie w Kolonii. Mauritius przez wiele lat uczył się pod kierunkiem św. Alberta Magnusa i św. średniowieczni uczeni. Mauritius ukończył doktorat w Paryżu w 1270 roku.
W 1271 Mauritius powrócił z Paryża do Tallina, gdzie został wykładowcą w miejscowej szkole klasztornej i przeorem klasztoru. Wykładowca Mauritius jako pierwszy w Estonii systematycznie studiował i nauczał myśli scholastycznej. Można go uznać za pierwszego uczonego Estonii w ścisłym tego słowa znaczeniu.
Według przekazów historycznych (1) Mauritius był osobowością bystrą i wybitnym wykładowcą. Jako przeor odegrał ważną rolę w ustanowieniu niezwykle surowych standardów edukacyjnych w kształceniu miejscowych dominikanów. Pod jego kierunkiem szkoła i biblioteka klasztoru osiągnęły rozpoznawalny na całym świecie poziom (2). (Wiele oryginalnych dokumentów z Biblioteki Mauritiusa przechowywanych jest w Archiwum Miejskim w Tallinie oraz w dziale inkunabułów Biblioteki Narodowej.) Trudno przecenić znaczenie Mauritiusa i Szkoły Dominikańskiej w Tallinie dla późniejszego rozwoju życia edukacyjnego w Tallinie. jak również cała Estonia. Standardy edukacyjne kultywowane w Estonii przez dominikanów i ich związki z uczonymi z Paryża i Kolonii umożliwiły także założenie Academia Gustaviana kilka wieków później.
Mauritius jako uniwersalista
Mauritius był nie tylko wybitnym pedagogiem, ale także wszechstronnym uczonym i uniwersalistą jak św. Albert Magnus, który był nauczycielem i ideałem wielu scholastyków. Osobowość wykładowcy Mauritiusa łączyła erudytę scholastyka, błyskotliwego wykładowcę i wielkiego znawcę konstrukcji gotyckich. Jego rysunki i instrukcje były podstawą do budowy gmachów klasztoru Dominikanów i kościoła św. Katarzyny w Tallinie. Zainteresowanie Mauritiusa bezpośrednim doświadczeniem religijnym pośrednio potwierdzał fakt, że w okresie studiów w Paryżu nawiązał korespondencję z napiętnowaną Christine von Stumbeln. Do końca ubiegłego wieku w bibliotece gimnazjum w Tallinie przechowywano pisemną spuściznę Mauritiusa. Zapisy historyczne odnoszą się głównie do traktatów Mauritiusa, a zwłaszcza do jego semiotycznego studium symboli szachowych, znanego jako traktat o szachach z Mauritiusa. Miejsce pobytu tego, jak również innych traktatów Mauritiusa, jest nadal nieznane. Mauritius Institute i Mauritius Club przyznają nagrodę za ponowne odkrycie dziedzictwa literackiego Mauritiusa.
